Dag 11 - Terug naar huis
Zoals jullie weten hadden we als souvenir een Khanjardolk gekocht. Dit is het wapen dat ook staat op de vlag van Oman. Totdat Davey een heldere ingeving had. We reizen
natuurlijk alleen met handbagage dus mag dat ding helemaal niet mee. Na lekker te hebben uitgeslapen en onze tassen te hebben ingepakt rijden we daarom nog even terug naar de antiekwinkel om het
souvenir om te ruilen voor iets anders. Daar hebben we natuurlijk wel weer volle bak onze onderhandelskills voor in moeten zetten, maar uiteindelijk is het gelukt!
We hebben een late checkout geregeld omdat het vliegtuig pas rond 23.30 vertrekt. We mogen tot 18 uur van de kamer gebruik maken en daarom liggen we van 2-5 nog even
lekker aan het zwembad. De dag loopt eigenlijk heerlijk relaxed en om 18 uur checken we uit, bedanken het persoon en starten de motor.
Het vliegveld ligt op een kwartiertje rijden van het hotel en we hebben vooraf instructies gekregen waar we moeten zijn. We zetten de auto bij het loket van de
verhuurder, die loopt even een rondje en voor we het weten is ook de auto alweer ingeleverd. We besluiten gelijk door de controles te gaan en achter security wat te gaan eten en
shoppen.
Natuurlijk even aftoppen met Maccie op het vliegveld onder het genot van een aflevering van Boos. Voor we het weten is het tijd om naar de gate te gaan en te boarden.
Het zit er nu echt op maar wat een fantastische reis kijken wij weer op terug.
Op het moment van schrijven zitten we alweer in de trein en naderen we Hoorn. Tot snel allemaal!
Dag 10 - Daymaniyat eilanden
Als kers op de taart gaan we vandaag nog een snorkeltripje maken naar de idyllische Daymaniyat eilanden voor de kust van Muscat. Het begint eentonig te worden maar ook
hier merk je hoe goed georganiseerd dit land is. We vertrekken precies op tijd vanuit de haven, de boot waarop we zitten ziet er tiptop uit en heeft alles inclusief drankjes en snacks die zijn
inbegrepen. Je wordt hier volledig ontzorgd.
De eilanden liggen ca. 15 km voor de Batinah kust in het Nationale Marine Park van Oman. Het duiken hier is spectaculair, het onderwaterleven is uitbundiger en meer
gevarieerd dan waar ook langs de kust van de Golf van Oman. Grote scholen vis en meer en grotere koraalformaties. Vooral het koraal is indrukwekkend en hier beter beschermd dan overal waar wij
eerder zijn geweest. Ook daardoor is het onderwaterleven fantastisch en vooral kleurrijk. Het water is helder en schoon. Tijdens het snorkelen komen we de ene na de andere schilpad tegen en soms
wel 4/5 tegelijk bij elkaar. We hebben zelfs een slapende schildpad onder water gezien, haha! Ook hier waan je jezelf weer de enige toerist. Waar je in Thailand met honderden toeristen tegelijk op
dezelfde plek aan het snorkelen bent zijn het er hier maximaal 30 op een redelijk uitgestrekt snorkelgebied. Het is een oase van rust en echt een prachtig natuurgebied. Het strand mogen we niet op
omdat de eilanden beschermt zijn.
Op de boot is er nog even commotie omdat één van de vrouwen denkt haar dochter kwijt te zijn. Gelukkig is die al op de boot en helpt Davey de kleine net met naar het
toilet gaan. Dat loopt met een sisser af.
Helaas zien we geen dolfijnen tijdens de 6 uur durende trip, hetgeen over het algemeen wel vaak gebeurd. Op de terugweg dommelen we wat in en in de haven schrikken we
weer wakker en raken op de kade nog wat aan de praat met een Pools stel dat volledig in Gucci is uitgedost. We worden nog uitgenodigd in het Kempinski hotel om in de avond wat drankjes te doen. We
bedanken voor de uitnodiging en slaan die vriendelijk af.
Terug in het hotel gaan we in een rechte lijn weer naar het zwembad. We gaan ook niet meer het hotel uit en lunchen en dineren lekker "thuis". Want zo voelt het
inmiddels na in totaal 6 nachten hier. In de avond maar weer roomservice met een brownie en dit keer Hunted op de buis. Ik kijk nog een stuk van Ajax tegen Liverpool terwijl Davey al ligt te
slapen. Begin tweede helft is Ajax al snel kansloos en besluit ik ook de lichten uit te doen. Morgen gaan weer naar Nederland en zit het avontuur er alweer op!
Dag 9 - Precies niets doen
Zoals de titel al doet vermoeden doen we vandaag helemaal niets. Het hotel is zo heerlijk. We worden op onze wenken bediend, zwemmen wat, lezen lekker en bruinen wat
bij in de zon. We nemen een heerlijke lunch bovenop het dak van het hotel bij het zwembad en komen lekker bij van een toch wel pittige reis.
Als we rond zonsondergang weer naar de kamer willen gaan zien we ineens ook weer Anita. Jeweetwel die ene helft van het duo dat in paniek was op het vliegveld omdat de
GPS uit het jaar nul niet voor hen klaar lag. Alles is in de tussentijd goed gegaan met de simkaart en Google Maps en ze hebben een fantastische reis gehad. Ze zijn net als wij onder de indruk
geraakt van het land en overwegen terug te komen om ook het zuiden te verkennen. Het zuiden blijkt namelijk totaal andere kenmerken te hebben en veel groener te zijn. Er zijn kamelen die op het
strand bij Salalalah leven, je kunt er tijgers in het wild zien en ook kun je er haaien spotten. Toevallig hebben Davey en ik het er ook al over gehad. Het is gewoon echt een fantastisch en heel
veelzijdig land. We wisselen nog emailadressen uit aangezien Anita nog wat foto's uit Nizwa heeft waar wij toevallig ook op staan.
Spannender dan dit kan ik deze dag niet maken. We zouden nog even lekker bij een Italiaan uit eten gaan, maar op het moment dat we daar zitten en hebben besteld krijgt
Davey ineens ontzettende buikpijn. We vragen of ze de pizza willen inpakken en vertrekken met de take away terug naar de kamer. Kijken in bed lekker Expeditie Robinson terug met een brownie cakeje.
De buikpijn is inmiddels verdwenen en dus kunnen we lekker gaan slapen.
Dag 8 - Sultan Qaboos Moskee
We zijn alweer aangekomen bij de laatste stop: Muscat. Vandaag gaan we de Sultan Qaboos Moskee bezoeken.Een bezoek aan Muscat zou
niet compleet zijn zonder een bezoek aan de Grote Moskee van Sultan Qaboos. Een geschenk van de Sultan aan de natie, de Sultan Qaboos Grand Mosque in Muscat is de belangrijkste moskee in het
Sultanaat van Oman. De enorme moskee werd gebouwd tussen 1995 en 2001.
De belangrijkste gebedsruimte is adembenemend. De hoogtepunten in deze ruimte zijn de 8 meter brede bij 14 meter hoge centrale Swarovski kristallen kroonluchter en het
70 meter bij 60 meter Perzische tapijt. Het Perzische tapijt is gemaakt van fijne wol en katoen in 28 kleuren en weegt 21 ton. Zeshonderd vrouwen hebben hier4 jaar aan gewerkt, waardoor hettapijtop
een na grootsteter wereld is. Tot slot komen ook de verschillende stijlen uit de Arabische wereld terug in het ontwerp van het gebouw (Marroko, Saudi-Arabië, Oman etc.) om de eenheid in de
Arabische wereld en het daarmee samenhangende Islamitische geloof tot uitdrukking te brengen.
Om 11 uur gaat de moskee dicht voor bezoekers en rond die tijd is ook onze audiotour afgelopen. Op weg naar de uitgang worden we door een man gewenkt om nog even mee
te lopen naar een ontvangstruimte. Onze toeristen-voelsprieten staan gelijk op scherp en we denken dat ze ons iets willen verkopen. Uit respect lopen we toch mee en krijgen thee en een koekje
aangeboden en raken ingesprek met Safya, één van de vrijwilligers daar. Of we nog vragen hebben over het geloof, Oman en ze verteld uitgebreidt en met gepaste trots over haar gezin en het feit dat
ze inmiddels oma is geworden. Op de weg naar buiten mogen we nog een gratis boekje meenemen over het geloof. We bedanken. Dit was het....? Geen last minute verkooptruc? We trekken onze schoenen aan
en lopen weg. Blijkbaar niet. Ook hierin is Oman weer totaal anders dan andere bestemmingen, je merkt ook hier weer dat toerisme geen hoofdrol speelt in het land en de gastvrijheid is oprecht en
ingegeven door geloof en cultuur.
Rond een uurtje of twee liggen we weer lekker te relaxen aan het zwembad. En in de avond gaan we lekker Turks eten aan het strand zoals aan het begin van de reis.
Morgen lekker helemaal niets op de planning.
Dag 7 - Wadi Shab
Als de voortekenen niet bedriegen dan staat er vandaag wederom een hoogtepunt van onze trip op de rol. We gaan vandaag Wadi Shab bezoeken. Een wadi is een rivierendal
in droge gebieden dat voor het overgrote deel van het jaar droog staat. Alleen tijdens het regenseizoen of een onverwachte stortbui stroomt er veel water door een wadi. Je ziet daarom in Oman veel
bruggen waaronder een droge rivierbedding loopt. Deze bruggen zijn er omdat er dus op die punten kleine delen van het jaar rivieren onstaan die hun oorsprong vinden in de bergen. Het ontstaan van
zo'n rivier kan vrij onverwacht gebeuren en kan daarom zeer gevaarlijke stortvloeden, ook wel flash floods genoemd, veroorzaken. Hierbij zijn in het verleden regelmatig reizigers om het leven
gekomen. Het is alsof je ineens een tsunami tussen de bergen op je af ziet komen. Om deze reden mochten we vorig jaar in Jordanië tijdens het regenseizoen daar de wadi's niet betreden.
We zetten Google Maps aan en we hebben een kleine 5 kwartier voor de boeg. Na een half uur rijden zie ik een bord met Wadi Shab rechtsaf. Dat kan bijna niet, Maps
geeft aan linksaf over een kilometer of twee. We rijden linksaf weer een soort geitenpad op en ik zeg: "Ah gadver, niet weer. Hier heb ik echt geen zin in". Aan het begin van het pad komt een man
in een Toyota pick-up wild toeterend in tegengestelde richting onze kant uit. We stoppen en draaien om. Hij klimt uit z'n auto, tilt wat stenen uit de achterbak en komt onze richting uit. We vragen
naar Wadi Shab en hij wijst de kant uit waar we vandaan komen en trekt aan het hendel van de achterdeur. Omdat wij met de gedachte leven dat we nog een stuk verder moeten rijden, weigeren we hem de
lift, excuseren ons en rijden terug naar het bord eerder op de weg.
Aangekomen bij het bord nemen we de afslag en na wat onzeker rondrijden in de eerste versnelling zien we opeens de parkeerplaats naar Wadi Shab. We parkeren de auto,
doen nog even een plasje en stappen in het bootje dat we moeten nemen om naar de overkant van de rivier te komen. We voelen ons nu toch wel schuldig tegenover die man die ons blijkbaar echt naar de
goede plek wilde brengen, sorry lieve meneer!
Aan de overkant gekomen beginnen we aan de hike richting de poeltjes en de grot die richting de oorsprong van de wadi moeten liggen. Het is ongeveer 30-45 minuten
lopen en waar het begin wat rommelig oogt met buizen en elektriciteitsdraden kom je na een minuut of 10 in een Efteling-achtige omgeving. Het is zo mooi dat het niet echt lijkt. Dat gevoel hadden
we in Petra ook al.
Uiteindelijk komen we bij 3-4 poeltjes van een meter of 30-40 lang waar je doorheen moet zwemmen om bij de grot te komen. Het doet aan als een oase en het uitzicht is
ongelofelijk. We kijken elkaar regelmatig vol verbazing aan over hoe mooi het hier is. Tot slot moeten we bij de laatste poel tussen een hele nauwe doorgang zwemmen om binnen in de grot te komen.
Binnenin de grot hangt een touw waaraan je omhoog kunt klimmen om van een soort glijbaan te kunnen springen of verder kunt klimmen om van een rots te springen, het water in de grot is namelijk
ontzettend diep. Het is heel onwerkelijk en doet aan als een Centerparcs wildwaterbaan maar dan op natuurlijke wijze ontstaan. We klauteren allebei omhoog en nemen een goede verkoelende
jump.
Na wat rondhangen in de grot besluiten we langzaamaan terug te gaan. De zon is langzaam over rivierbedding getrokken waardoor het grootste deel van de Wadi in schaduw
is gehuld, hetgeen ook weer een heerlijk verkoelend effect geeft. Hierdoor ziet de terugweg er voor je gevoel ook weer heel anders uit. Na een uurtje of 3-4 lopen, zwemmen en relaxen in de wadi
pakken we het bootje weer terug naar de parkeerplaats. Weer even een plasje en we stappen in de auto richting de Bimmah Sinkhole.
De Bimmah Sinkhole is een krater die op natuurlijke wijze is ontstaan en waar ook een uit de bergen afkomstige waterpoel is ontstaan dat als een soort zwembad
fungeert. Hieromheen is een grote speeltuin gemaakt om het geschikt te maken voor een dagje uit. Het is dat het op de route richting Muscat lag en het was mooi om even te zien maar we zouden er
niet voor zijn omgereden. Op de terugweg richting de auto belt Anne met de kids. Noah wil even laten horen dat hij mijn naam kan zeggen. "Wie is dat?", vraagt Anne. "Bart", zegt Noah...Hij blijft
het zo vaak schreeuwen dat ik begin te geloven dat hij mij aan het pesten is ?.
Wat rest is een rit van anderhalf uur terug richting Muscat en die gaat prachtig langs de kust en door de bergen. Tegen de achtergrond van een ondergaand middag
zonnetje is Oman op z'n mooist. En waar we vooral kamelen vanaf de weg in de verte hebben gezien, boffen we hier en treffen een kudde overstekende kamelen. De kamelen begroeten ons vriendelijk en
steken bijna de koppies door het raam. Wat een majestueuze beesten om van zo dichtbij in het wild te zien. Als kers op de taart benaderen we Oman vlak voor zonsondergang vanuit hoog in de bergen.
Het uitzicht dat dit geeft zal niet snel van ons netvlies verdwijnen. "Wow", zeggen we in koor. Vanuit deze hoogte de "Witte Stad" binnen rijden geeft echt een ongelofelijk aanzicht.
We boeken 4 nachten in het hotel waarin we zijn begonnen omdat dit hotel zo ontzettend goed is bevallen, lekker met ontbijt. We dineren ook lekker in het hotel zodat
we de deur niet meer uit hoeven. Wat een heerlijke trip tot nu toe. De komende dagen staan in het teken van relaxen en tot rust komen, met nog wat kleine dingetjes op het programma in
Muscat.
Dag 6 - Wahiba Sands - Sur
Davey heeft heerlijk liggen kwijlen op haar kussen, maar ik heb helaas geen oog dichtgedaan. Ik had vooral een kussen dat voelde als een flatgebouw en een dekentje
tekort waardoor het toch erg koud werd. Daarom ben ik er om half 6 maar uitgegaan om naar de zonsopkomst te kijken, ook geen straf. Bovenop één van de duinen zie ik achter een klein dorpje in het
Oosten die oranje bol binnen een tweetal minuten volledig opkomen. Dit pik ik dan maar mooi weer even mee.
Hierna is het rond half 9 tijd om de spullen te pakken om weer teruggebracht te worden naar ons autootje die onaangeroerd staat te wachten bij het meeting point. Er is
wederom geen wolkje aan de lucht bij 32 graden. Aircootje aan, een ferme handdruk van Said en we zoeven weg van de woestijn.
Een uurtje of 2 later komen we aan in Sur en we hebben geluk dat de kamer al klaar is. Na de lunch moet ik echt even een middagdutje doen na die helse nacht. Eigenlijk
komen we vandaag het hotel niet meer uit. We liggen lekker aan het zwembad, dineren aan het zwembad en vermaken ons bij de pooltafel en de tafeltennistafel waar we het natuurlijk aangeboren
pingpongtalent van Davey ontdekken. Ik moet hard knokken voor de punten. Om 22 uur gaan de lichtjes uit en vertrekken we in een diepe slaap. Morgen gaan we Wadi Shab ontdekken, naar wat ons is
verteld één van de mooiste Wadi's in het Midden-Oosten.
Dag 5 (deel 1) - Geitenmarkt van Nizwa
Vandaag wederom vroeg uit de veren. Na de Balcony Walk zijn we toe aan even relaxen maar dat is er nog even niet bij. Om half 7 staan we alweer buiten om naar de
geitenmarkt van Nizwa te gaan. Op iedere site waarop rondreizen door Oman staan beschreven wordt gerept over deze geitenmarkt. Iedere vrijdagochtend zijn er verschillende markten in de souks, maar
de markt die er voor Westerlingen qua gekheid bovenuit steekt is de geitenmarkt.
Een beschrijving van het decor: een soort cirkelvormig plateu in het midden van het plein, om het plateau een cirkel van grind waarover men met het vee rondjes loopt,
sleurt, trekt en duwt. Aan de andere kant van het grind staan andere toeschouwers in een cirkel om het grind en zo vormt zich een natuurlijke route voor de veehandelaren om hun koopwaar te tonen.
Langs de randen van het plein vind je aan de ene kant rekken met stieren die het wachten beu zijn en aan de andere kant baldadige jongens die het tafereel aanschouwen vanaf een soort betonnen
bushokje.
Om 7 uur wordt de markt met veel bombarie voor geopend geblèrd. De eerste handelaren sleuren hun vee de cirkel in en beginnen te roepen naar potentiële kopers. Die
voelen aan alle ledematen van de geiten en doen een grondige gebitsscan. Zelfs de uiers moeten even gevoeld worden. Vervolgens wordt óf onderhandeld óf een soort wegwerpgebaar gemaakt van
opdonderen met die geit van je. Er wordt links en rechts geboden op de geiten en zo proberen de handelaren hun "huid" zo duur mogelijk te verkopen. Zonder een woord uit te kunnen brengen staan wij
dus op dat plateau dit hele tafereel van dichtbij te aanschouwen. Voordat je het weet is er een uur voorbij en zijn er tientallen schapen van eigenaar gewisseld. Ik help een handelaar zelfs nog om
z'n vijftigje te breken omdat anders de deal niet rond komt. Tenks, very tenks bedankt de nieuwe geitenhoeder mij.
De geitenmarkt bloedt langzaam dood en wij hebben het idee dat de stieren en koeien die langs het plein staan toch zeker niet de cirkel in zullen komen. Dat zou toch
zeker veel te gevaarlijk zijn? Voel je em al aankomen? Dus we besluiten even bij de beestjes een kijkje te gaan nemen. Nog geen 1 minuut later worden die buffels de cirkel ingetrokken door
Arabieren van drie turfen hoog. Je weet niet wat je ziet. We haasten ons weer naar het plateau. De stieren en koeien zijn hier duidelijk niet content mee, halen af en toe uit naar de eigenaren en
worden ook hitsig want tijdens de ronde bespringen zij elkaar meermaals. Dat hier nooit doden vallen is ons een raadsel.
Zodra de markt is afgelopen en we teruglopen naar het guest house kijken we elkaar aan...Hebben we dit echt net gezien ja? We moeten keihard lachen, dit was één van de
meest bizarre ervaringen die we ooit hebben meegemaakt. Het is pas half 9 en we mogen om 12 uur uitchecken. Na gisteren en vanmorgen voelen we ons volledig op en leeggezogen. We zetten de wekker op
11 uur en vallen nog heerlijk een paar uur in slaap.
Voordat we uitchecken eten we de leftovers (alweer ja) van gisteravond op en laten we Nizwa achter ons op weg naar Wahiba Sands, waar we net als vorig jaar in Jordanië
weer een nachtje in de woestijn zullen doorbrengen.
Dag 5 (deel 2) - Wahiba Sands
Na het vervroegde middagdutje na de geitenmarkt en het uitchecken, zetten we zeil richting de woestijn. Vorig jaar hadden we in Jordanië al een aantal fantastische
dagen in de woestijn, dus ook nu wilden we dit niet skippen.
Tijdens de rit zien we een terugkerend beeld: veel overstekende geiten, huizen die lijken op kleine paleisje, schone omgeving, fantastische infrastructuur, prachtig
gebergte en hier en daar een grazende kameel. Het is alsof je door een Arabisch sprookje rijdt.
Aangekomen op het pick-up-point wachten we een aantal minuutjes voordat Said ons in z'n 4x4 Lexus komt ophalen. Een goedlachse Arabier is onze host in de woestijn. Na
een rit van een kwartiertje komen we aan bij het tentenkamp. Het uitzicht is echt fantastisch, je bent omringd door zandduinen die een roodachtige gloed afgeven. Een ongerept gigantisch gebied dat
loopt tot aan de grenzen met Saudi-Arabië en Jemen.
We blijven één nachtje dus we moeten snel handelen. We boeken een tripje om te Dune Bashen, we racen in een 4x4 door de zandduinen en je rijdt in volle vaart van
duinen van 20-30 meter hoog af waarbij het op de toppen lijkt alsof je van een klif dreigt af te rijden. Super leuk om te doen. Vervolgens rijden we naar de top van één van de duinen om daar van de
zonsondergang te genieten. De zon ziet er hier ook veel meer uit als een gigantische oranje bol waar je recht in kunt kijken, net zoiets als bij een volle maan. Ondertussen is Said een kwartiertje
richting Mekka aan het bidden.
Na zonsondergang rijden we terug naar het kamp. We krijgen een heerlijke maaltijd met verse vis en kamelenvlees voorgeschoteld, rechtstreeks besteld uit het
nabijgelegen stadje. Maar eerlijk is eerlijk, het is zeer smakelijk. Op het platform waar we eten, dat gezien kan worden als de gezamenlijke woonkamer, blijven we nog een tijdje hangen. We
downloaden een app om de verschillende sterrenbeelden in de heldere sterrenhemel te kunnen duiden. De Waterman, Vissen, Steenbok we kunnen ze allemaal ontcijferen in de lucht. Hierna hebben we een
fantastisch en lang gesprek met Said over de Omaanse cultuur, hoe zij hier met vrouwen omgaan, over de oorlogen die in het verleden met Saudi-Arabië zijn gevoerd en nog veel meer onderwerpen waar
ik nu even niet op kan komen.
We duiken vervolgens lekker de tent in waar we in twee aparte bedden moeten slapen. Cultuur of toeval? Waarschijnlijk een beetje van beide. Morgenochtend gaan we vroeg
naar Sur, een kustplaatsje waar we een tussenstop hebben om even lekker bij te tanken.