Vandaag staat in teken van een tripje naar het Jebel Shams gebergte in Oman. Dit gebergte staat bekend als de Grand Canyon van het Midden-Oosten en is voor veel toeristen een verplichte tussenstop tijdens een rondrit in Oman. Je kunt ook naar Jebel Akhdar maar daar mag je alleen komen met een 4x4, zonder 4x4 kom je niet voorbij de politiepost en kun je rechtsomkeert maken. Aangezien wij een Toyota Yaris hebben gehuurd gaan wij richting Jebel Shams. We hebben ook online gelezen dat het gebergte bij Jebel Akhdar echt heel pittig kan zijn qua steilheid. Aangezien we al aardig wat bergen hebben gezien op eerdere reizen hebben wel een beetje een idee wat we kunnen verwachten.

De hike bij Jebel Shams wordt liefkozend ook wel de Balcony Walk genoemd omdat het een vrij eenvoudige hike is die oogt als een balkon langs een klif van een paar honderd meter diepte. De weg richting Jebel Shams is grotendeels verhard, maar vlak voor het einde zijn er twee onverharde delen van het parcours die toch redelijk pittig zijn voor ons Yarisje. Het betere ramwerk in de eerste en tweede versnelling valt helaas niet te vermijden en ook hier vinden we erg steile stukken die ons autootje niet heel erg kan waarderen.

Rond half 08.30 uur komen we aan, groeten een handjevol andere toeristen en lopen het pad op. Vroeg in de morgen proberen we de hitte later op de dag te vermijden. We zien nu waarom dit de Grand Canyon van het Midden-Oosten genoemd wordt. Het oogt namelijk qua rotsvorming ontzettend zoals de Grand Canyon. Natuurlijk veel kleiner maar de look and feel is hetzelfde.

Het pad is indrukwekkend en we vragen ons al snel af hoe het onstaan is. Het is duidelijk zichtbaar van begin tot eind, goed te bewandelen en geeft je nooit een onveilig gevoel terwijl je toch echt langs een klif loopt die honderden meters diep is. Na anderhalf uur komen we bij het eindpunt en het uitzicht daar is nog indrukwekkender dan het pad achter ons. We pauzeren even en eten wat fruit. Davey geeft aan dat ze duizelig en misselijk is en het gevoel heeft dat ze begint te hallucineren. Eerst denken we nog aan een zonnesteek maar achteraf wordt duidelijk dat Davey last heeft gehad van hoogteziekte. Ze moet op de terugweg tot twee keer toe overgeven, het overgeven lucht op en geeft weer wat ruimte om verder te lopen. Een bezorgd Nederlands stel komt nog even informeren of we wel verder kunnen, dat gaat gelukkig en het einde is in zicht. Het begint ook langzaamaan warmer te worden dus het is goed geweest dat we wat vroeger zijn begonnen.

Wat een simpele wandeling had moeten worden werd toch nog even bikkelen. Bij de auto aangekomen gaat de airco vol aan en crossen we zo weer het geitenpad af naar de bewoonde wereld. Van de terugreis van zeven kwartier slaapt Davey anderhalf uur. Dat was hard nodig en gelukkig heeft ze daarna alweer wat praatjes en gaat het een stuk beter. We zijn op dat moment weer uit de bergen en dat scheelt een slok op een borrel.

Na terugkomst nemen we een sapje en gaan we even lekker tukken totdat we honger beginnen te krijgen. Na het eten besluiten we snel weer onder de wol te kruipen aangezien morgenochtend vroeg het volgende hoogtepunt van de trip op het programma staat: de gestoorde geitenmarkt van Nizwa!